Рисолаи нур
НУҚТАИ ДУЮМ Фотири Ҳаким вуҷуди инсонро ба сурати як қасри мукаммал ва ҳамчун як шаҳри мунтазам халқ кардааст, қувваи зоиқаи даҳонро як дарбон, асабҳо ва рагҳоро ҳамчун телефон ва телеграф ба унвони василаи мухобираи қувваи зоиқа бо маркази бадан, ки меъда аст қарор дод, ки ба василаи он рагҳо, аз […]
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لاَ تُسْرِفُوا НУҚТАИ ЯКУМ Холиқи Раҳим дар баробари неъматҳое, ки ба навъи башар додааст, шукр мехоҳад, исроф бошад, зидди шукр буда, дар баробари неъмат, истихфофи зиёновар аст, аммо иқтисод; иҳтироми судманд дар баробари неъмат аст. Бале, иқтисод ҳам як шукри маънавӣ ва […]
Муҳоли сеюм: Бар асоси қоидаи қатъии اَلْوَاحِدُ لَا يَصْدُرُ اِلَّا عَنِ الْوَاحِدِ Агар як мавҷуде дорои ваҳдат бошад, бешубҳа аз воҳид содир шудааст. Хоссатан ин, ки он мавҷуд агар аз назми комил ва мизони дақиқ бархурдор буда ва мазҳари ҳаёти ҷомеъ бошад, яқинан дониста мешавад, ки дастҳои мутаадиде, ки боиси […]
Муҳоли дуюм: Агар ҳамаи чизҳо, ба Қадири Зулҷалоле, ки Воҳиди Аҳад аст, нисбат дода нашаванд, балки ба сабабҳо нисбат дода шаванд, бояд бисёри аз сабабҳо ва унсурҳои олам, дар вуҷуди ҳар зиҳаёт дахолат кунанд. Дар ҳоле, ки дар вуҷуди як махлуқи хурди монанди паша, иҷтимои сабабоҳи мутабойин ва тазод барои […]
Вуҷуди махлуқот ва шаклгирии ашё, ба воситаи иҷтимоъи сабабҳои олам сурат мегирад. Аз муҳолҳои фаровони ин баҳс, танҳо се тоашро зикр мекунем: Муҳоли якум: Дар як дорухона, садҳо шишаи маводи гуногун паҳлуи ҳам вуҷуд дорад. Фарз кунем аз доруҳое, ки дар ин дорухонааст, мехоҳанд маъҷуни зиҳаёт таҳия кунанд. Яъне мехоҳанд […]
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ اِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ Қуръони Муъҷизу-л Баён бо такрори оятҳо ҳамчун: اَفَلاَ يَشْكُرُونَ ٭اَفَلاَ يَشْكُرُونَ ٭وَسَنَجْزِى الشَّاكِرِينَ ٭لَئِنْ شَكَرْتُمْ َلاَزِيدَنَّكُمْ ٭بَلِ اللّهَ فَاعْبُدْ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ٭ нишон медиҳад, Холиқи Раҳмон муҳимтарин коре, ки аз бандааш мехоҳад, шукр аст ва дар Фурқони […]
ДАВОИ ҲАШТУМ Эй беморе, ки охирати худро фикр мекунӣ! Беморӣ, монади собун, чиркҳои гуноҳҳоро шуста тамиз мекунад. Кафорати зунуб шудани бемориҳо бо ҳадиси саҳиҳ собит аст. Ҳам дар ҳадис ҳаст ки: Чигуна бо такон додани дарахти пухта расидани меваҳояш мерезад; ларзидани як бемори бо имон низ ингуна, гуноҳҳоро такон медиҳад. […]
Аҷабо! Ин шахсе, ки дар рӯйи Замин аст, ин ҳама беҳтарини одамонро атрофи худ ҷамъ намудасту дастонашро ба тарафи Арш бардошта дуо мекунад ва ҷину инс ба он омин мегӯянд, чӣ мехоҳад? Аз корҳояш фаҳмида мешавад, ки ӯ шарафи инсонияту ягонагии кавну макон ва фахри табиат дар ҳама аҳвол аст […]
Агар ин порча бо оби тилло навишта шавад ва бо алмос зиннат дода шавад, меарзад. Дар ҳақиқат, ҳамчуноне ки дар гузашта баён шуд, тасбеҳ гуфтани сангпораҳо ва ором гардидани онҳо дар дасти Паёмбар (с.а.в) ҳаққасту рост. Бо хондани ин ояти карима: وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ «Ва ту (ай Муҳаммад с) […]
ИШОРАИ ДУВОЗДАҲУМ Се мисоли муҳиме, ки ба ишораи ёздаҳум рабт доранд. Мисоли якум. Ояти каримаи وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ وَلٰكِنَّ اللهَ رَمٰى «Ва ту (ай Муҳаммад с) наяндохтӣ (мушти хокро ба сӯйи онон), вақте ки андохтӣ, лек Худо андохт (ки дар чашмҳояшон дохил шуд он резаҳои хок ва кӯру нобино гашта ҳалок шуданд)» (сураи «Анфол», 17) бо […]