Ишорати даҳум: Муҳимтарин дасисаи Иблис ин аст: Коре мекунанд касоне, ки қабулаш доранд дар сад ин кораш бароянд. Дар ин замон маҳсусан касоне ки зеҳнашон ба фалсафаҳои модди олуда шуда аст дар ин масъалаи бадеҳӣ тардид доранд; бинобар ин дар муқобила бо ин дасисаи шайтон яке ду матлаб ба шарҳи […]
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ اَلَّذٖينَ اِذَٓا اَصَابَتْهُمْ مُصٖيبَةٌ قَالُٓوا اِنَّا لِلّٰهِ وَاِنَّٓا اِلَيْهِ رَاجِعُونَ ۞ وَالَّذٖى هُوَ يُطْعِمُنٖى وَيَسْقٖينِ ۞ وَاِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفٖينِ Дар ин Ламъа ба мусибатзадагон ва ба маризоне, ки аз даҳ қисм як қисми навъӣ башаро ташкил медиҳад як тасаллии ҳақиқӣ ва як марҳами нофеъ шуда […]
Ишораи дуюм Дар ҳикоят, аз як паёмовари гиромӣ, сухан ба миён омаду гуфта шуд: “Ҳар онки кур набошад бо дидани нишонаҳои ӯ дармеёбад, ки он шахсияти бузург, ба дастури подшоҳ ҳаракат мекунад ва маъмури хосси ӯст.” Бидон, ки ин паёмовари гиромӣ, Расули акрам (алайҳиссалоту вассалом) аст. Бале, лозим аст, ки […]
СУРАТИ ДАҲУМ Биё, имрӯз наврӯзи султонист[i]. Ба ин муносибат, дигаргуниҳо рух дода ва корҳои аҷиб мешавад. Пас биё дар ин рӯзи зебои баҳорӣ, ба ин саҳрои сарсабзе ки пур аз гулҳои зебост, биравему тафреҳ кунем. Бубин, ки аҳолӣ низ, ба ин тараф меоянд. Бубин, кори сиҳрангезе рух медиҳад. Он сохтмонҳо, […]
ДАВОИ БИСТУ СЕЮМ Эй маризи бекас, ғариб, бечора! Баробар бо маризӣ, бекасӣ ва ғарибӣ, ба муқобили ту сахттарин қалбҳоро ба риққат (ҳаяҷон) биёварад ва назари шавқатро ҷалб кунад, аҷабо онки дар сароғози тамоми сураҳои Қуръон, худро ба мо бо сифати Раҳмани Раҳим тақдим кардааст. Бо як ламъаи шафқати худ, ба […]
ДАВОИ ҲАШТУМ Эй беморе, ки охирати худро фикр мекунӣ! Беморӣ, монади собун, чиркҳои гуноҳҳоро шуста тамиз мекунад. Кафорати зунуб шудани маризиҳо бо ҳадиси саҳиҳ собит аст. Ҳам дар ҳадис ҳаст ки: Чигуна бо такон додани дарахти пухта расидани меваҳояш мерезад; ларзидани як маризи бо имон низ ингуна, гуноҳҳоро такон медиҳад. […]
ДАВОИ БИСТУ ПАНҶУМ Эй бародари мариз! Шумо, агар хеле бо манфиат ва ба ҳар дард даво ва ҳақиқи болаззати як дармони муқаддас мехоҳед, имони худро инкишоф бидиҳед, яъне бо тавбав ва истиғфор бо намаз ва ибодат, он дармони муқаддасе, ки имон аст ва илоҷе, ки аз имон омадааст истеъмол намоед. […]
Бидон! Қуръони карим ҳамчун баҳре барои муъҷизаҳо ва бузургтарин муъҷиза аст, ки паёмбарии Аҳмад ва ваҳдонияти илоҳиро исбот мекунад ва ҳуҷҷатро барпо медораду далел меорад ва далелҳоеро зоҳир мекунад, ки ниёз ба далели дигар намемонад. Мо дар ин ҷо фақат ба таърифи он ишора намуда, сипас ба шуое аз эъҷози […]
Эъзоҳи сабаби ибодат ба камолоти шахсӣ. Инсон, баробар бо ҷисман хурд, заиф ва оҷиз буданаш, дар ҳоле ки аз аз хиёнат ҳисоб шудааст, яке рӯҳ хаёли аълоиро ҳамла мекунад, ба як истеъдод хаёли бузург молик аст ва ба дар ҷоҳ ман ҳаср нашудани майлон дорад ва соҳиби амалҳо ва орзуҳои […]
МАСЪАЛАИ ПАНҶУМ Чуноне, ки дар Раҳнамои ҷавонон тавзеҳ дода шудааст; даврони ҷавонӣ, бешубҳа сипарӣ мешавад. Бо ҳамон қатъияте, ки тобистон ҷойи худро ба тирамоҳу зимистон медиҳад ва рӯз табдил ба ғурубу шаб мешавад, ҷавонӣ низ ба пирию марг мубаддал мегардад. Агар ҷавонии гузарову фонии худро дар роҳи иффату хубиҳо сипарӣ […]